Begin oktober mocht ik deelnemen aan het tweede webinar in de serie van drie over Ruimte voor de basishouding. Uit onderzoek is bekend dat de kwaliteit van de samenwerking tussen inwoner en professional voor een groot deel het resultaat van de hulp bepaalt. Maar soms is verbinden een uitdaging. Zeker als er sprake is van hiërarchie in die relatie of bij stress of onveiligheid in het huishouden. Verbinden wordt dan moeilijker. Zoals bij mensen die wel aangeduid worden als zorgmijders. ‘Zij mijden niet zozeer het contact, maar wel de zorg’, vertelt ambulant trajectondersteuner Bert Santema. Hij heeft een aantal rake uitspraken, bijvoorbeeld dat inwoners zeggen: ‘Ik wil geen hulp, maar gewoon iemand die mij helpt’. Met zijn uitspraak ‘De ruimte tussen dat wat moet en dat wat niet mag, is dat wat wel kan’ wil hij aangeven dat je als professional luistert naar wat de inwoner wil en dat je daar als professional mee aan de slag gaat. De ervaringsdeskundige die sprak benadrukte hoe belangrijk het is dat er naar jou als inwoner, en in haar geval ook als kind, wordt geluisterd. En wat de consequenties kunnen zijn als dat niet gebeurt. Zij benadrukte dat er echt tijd en ruimte moet zijn om vertrouwen op te bouwen. Want pas dan kun je als inwoner zelf ‘in regie’ komen. Sluit jij aan bij het webinar op 12 november waarbij het gaat over dilemma’s rond de basishouding en wat professionals daarbij nodig hebben?