|
| Het overnemen van de ander? Doe maar even niet. |
|
|
|
|
Hij keek me glazig aan en dat verbaasde me niet. Hij had mij gevraagd of ik de suiker in zijn koffie wilde doen, omdat hij dat zelf niet kon. ‘Één klontje graag’, vroeg hij, zoals hij dat al duizenden keren eerder aan vreemden en bekenden gevraagd had. En duizenden keren hadden zij dat gedaan, en geroerd tot het suikerklontje opgelost was. Maar ik had gedwee precies gedaan wat mij gevraagd was: één klontje suiker in de koffie. Ik voegde toe: ‘Ik wil ook best roeren hoor, maar dat vroeg je niet. Voor hetzelfde geld kan je dat prima.’
|
|
|
|
|
Hoi .
|
Hebben anderen voor jou ook wel eens meer gedaan dan dat jij nodig had?
Het klinkt misschien onaardig om in deze situatie niet te roeren in de koffie, want een behulpzame omgeving kan heel fijn zijn.
Maar wanneer uitdagingen je steeds ontnomen worden, mis je ook een kans om je eigen kunnen te verkennen.
Om jezelf te kunnen ontwikkelen heb je ruimte nodig. Ruimte om fouten te maken, onmacht te voelen, zonder dat iemand het overneemt.
Voor de man uit het verhaaltje was de situatie nieuw. Hij had dus nog nooit geprobeerd om te roeren.
Behulpzaam zijn is een hele mooie kwaliteit, maar misschien mis je daardoor een ontwikkelmoment.
Juist door uitgedaagd en bevraagd te worden op wat je wel en niet kan reflecteer je, probeer je en leer je.
“Iemand in onmacht zien is zwaar, maar - wellicht met terugwerkende kracht - het grootste cadeau dat je die persoon kunt geven.” – Joy (Ervaringsdeskundige)
Meer lezen?
Wil je meer lezen over het stimuleren van autonomie bij de ander? Lees Hoe laat u een client aan het stuur? |
|
|
|
|
|
|
